امید وارم سال 1399 برای همه ایرانیان سالی خوب و پر برکت و پر روزی باشه
عـــیـــد تــون مبــاااااااااااااااااااااارک
به امید موفقیت در سال 1399
گــور بابای غــــم
توضیحات: حتما و حتما ببینید :)
(ویژه)
حجم: 1.32 مگابایت
ادامه مطلب
پـــروانــۀ قلـــبـــم طـــیـران ســـوی تـو دارد
جان حال و هوای گل خوشبوی تو دارد
هر شام و سحر دیده به راهت بود ای دوست
هم دیده و هم دل هوس روی تــو دارد
غـــم هجـــران رویت کرده پیرم از آن ترسم که با این غم بمیرم
عــزیــز فاطمه رخسار عیان کن که از گلـــزار رویـــت گل بچینم
عـمـری طلــب امیــد کــردم مــویــم
به گزارش خبرگزاری فارس (https://www.farsnews.ir) از قم، آیت‌الله صافی‌گلپایگانی از مراجع عظام تقلید در پیامی از مومنان خواست برای رفع بلایا در شب نیمه شعبان، تضرع و استغفار داشته باشند.متن پیام این مرجع تقلید به شرح زیر است:بسم الله الرحمن الرحیمیَا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَأَخِیهِ وَلَا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ و أَکْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِکَ فَرَجُکُمدلـم ز هجـر تو ای یار خـوب رو
غزل شمارهٔ ۷۰۱ از عــمـر چـو ایـن یـک دو نـفـس بـیـش نـداریـم بـنـشـیـن نـفـسـی تـا نـفـسـی بـا تو برآریم چـــون دل بــســر زلــف ســیــاه تــو ســپــردیــم بــاز آی کــه تـا پـیـش رخـت جـان بـسـپـاریـم جـــز غـــم بـــجـــهـــان هـــیـــچ نـــداریـــم ولـــیــکــن گــــر هــــیــــچ نــــداریــــم غــــم هــــیـــچ نـــداریـــم ز آنــــروی کــــه از
غزل شمارهٔ ۴۲ کــار تــو داری صــنــمـا قـدر تـو بـاری صـنـمـا مــا هــمــه پــابـسـتـه تـو شـیـر شـکـاری صـنـمـا دلـــبـــر بـــی‌کـــیـــنـــه مـــا شـــمـــع دل ســیــنــه مــا در دو جــهـان در دو سـرا کـار تـو داری صـنـمـا ذره به ذره بر تو سجده کنان بر در تو چـــاکـــر و یــاری گــر تــو آه چــه یــاری صــنــمــا هــر نـفـسـی تـشـنـه تـرم بـسـتـه جـو
غزل شمارهٔ ۶۰۰ ای غـــم عـــشـــق تـــو آتـــش زده در خــرمــن دل وآتــش هــجــر جـگـر سـوز تـو دود افـکـن دل چـشـمـهٔ نوش گهر پوش لبت چشمهٔ جان حــلــقــهٔ زلــف شــکــن بــر شــکــنــت مـعـدن دل گــر کــنــی قـصـد دلـم دسـت مـن و دامـن تـو ور کــنــد تــرک تــو دل دســت مــن و دامـن دل جــانــم از دســت دل ار غــرقــهٔ خــون جــگـرسـت خـــون جــ
غزل شمارهٔ ۸۴۶ هــیــچ شــکـر چـو آن دهـان دیـدی هــیــچ تــنــگ شـکـر چـنـان دیـدی آن زمـــانـــت کـــه در کـــنـــار آمـــد جــز کــمــر هـیـچ در مـیـان دیـدی در چمن همچو شمع مجلس ما طـــوطـــئـــی آتـــشـــیــن زبــان دیــدی راســـــتــــی را شــــمــــائــــل قــــد او هـیـچ در سـرو بـوسـتـان دیـدی دل ربـــــاتـــــر ز زلــــف و
غزل شمارهٔ ۹۰۶ مـــهـــر ســـلـــمـــی ورزی و دعـــوی ســلــمــانــی کــنــی کـــیــن مــردم دیــن‌شــنــاســی و مــســلــمــانــی کــنــی بـــــا پــــریــــرویــــان بــــخــــلــــوت روی در روی آوری خــویــش را دیــوانــه ســازی و پــری خــوانـی کـنـی همچو اختر مهره بازی ورد تست اما چو قطب بـر سـر سـجـاده هر شب سبحه گردانی کنی حـــکــمــت یــونــ
غزل شمارهٔ ۷۵۹ ای ســــر زلـــف تـــو لـــیـــلـــی و جـــهـــانـــی مـــجـــنـــون عــــالــــمــــی بــــر شــــکـــن زلـــف ســـیـــاهـــت مـــفـــتـــون خـــســروان شــکــر شــیــریــن ســخــنــت را فــرهــاد عــــاقــــلــــان طــــرهٔ لــــیـــلـــی صـــفـــتـــت را مـــجـــنـــون خــــال زنــــگــــیــــت ســـیـــاهـــیـــســـت بـــغـــایـــت مـــقـــبـ
غزل شمارهٔ ۸۱۵ زهــــی جــــمــــال تــــو خـــورشـــیـــد مـــشـــرق دیـــده بـــــتـــــنـــــگـــــی دهــــنــــت هــــیــــچ دیــــدهٔ نــــادیــــده ســــواد خــــط تــــو دیـــبـــاچـــه صـــحـــیـــفـــهٔ دل هــــــلــــــال ابــــــروی تـــــو طـــــاق مـــــنـــــظـــــر دیـــــده مــــه جــــبــــیــــن تــــو بــــرآفــــتــــاب طــــعــــنـــه زده
غزل شمارهٔ ۱ ای رســـتـــخـــیـــز نـــاگـــهـــان وی رحـــمـــت بـــی‌مـــنــتــهــا ای آتــــشــــی افـــروخـــتـــه در بـــیـــشـــه انـــدیـــشـــه‌هـــا امــــــروز خــــــنـــــدان آمـــــدی مـــــفـــــتـــــاح زنـــــدان آمـــــدی بـر مـسـتـمـنـدان آمـدی چـون بـخـشـش و فـضـل خـدا خــورشــیــد را حــاجـب تـویـی اومـیـد را واجـب تـویـی مــطــلــب
اول هـــم روت خـــوش هـــم خـــوت خـــوش هــم پــیــچ زلــف و هــم قــفــا هم شیوه خوش هم میوه خوش هم لطف تو خوش هم جفا ای صـــــورت عـــــشـــــق ابـــــد وی حـــــســـــن تـــــو بـــــیــــرون ز حــــد ای مـــــــــاه روی ســـــــــروقـــــــــد ای جــــــــان‌فــــــــزای دلــــــــگــــــــشــــــــا ای جـــــان بـــــاغ و یـــــاســـــمـــــیــــن ای شــــمــــ
غزل شمارهٔ ۲۳ چـون خـون نـخـسـپـد خسروا چشمم کجا خسپد مها کـز چـشـم مـن دریـای خـون جوشان شد از جور و جفا گــر لـب فـروبـنـدم کـنـون جـانـم بـه جـوش آیـد درون ور بـــر ســـرش آبـــی زنـــم بـــر ســـر زنــد او جــوش را مـــعـــذور دارم خـــلـــق را گـــر مـــنـــکـــرنـــد از عــشــق مــا اه لــیــک خــود مــعــذور را کــی بــاشــد اقـبـال و سـنـا از جــوش
رشت_شهری شاد، ولی ابری ، با آسمانی خیس و زمینی بارانی !...
__ساعــت گردِ بزرگ شهر، و عــَقربه‌های خـَستگی نــاپذیرش بــی‌‍وقفــه در چرخشی پـُرتکرار و بــی‌نَوَسـان، روزها را یک‍ــ‌به‌ی‍ک از تقویم چهاربرگ دیواری خط زده و به پیش میبرد زندگی را تا زمان در گُذَر ایام سینه خیز پیش برود. سـاکنــین شهــر همـگــی شـیـــــــــکـــپـوش ،روشنفکـر و غریب‍ـ‌‍نوازند. _اهالی این شهر در تک‌تک سلولهای وجودشان ، مملوء از هوش زکاوت، عشقی
رشت_شهری شاد، ولی ابری ، با آسمانی خیس و زمینی بارانی !...
__ساعــت گردِ بزرگ شهر، و عــَقربه‌های خـَستگی نــاپذیرش بــی‌‍وقفــه در چرخشی پـُرتکرار و بــی‌نَوَسـان، روزها را یک‍ــ‌به‌ی‍ک از تقویم چهاربرگ دیواری خط زده و به پیش میبرد زندگی را تا زمان در گُذَر ایام سینه خیز پیش برود. سـاکنــین شهــر همـگــی شـیـــــــــکـــپـوش ،روشنفکـر و غریب‍ـ‌‍نوازند.
_اهالی این شهر در تک‌تک سلولهای وجودشان ، مملوء از هوش زکاوت، عشقی
دخترکی با چشمان سخنگو..
بنام بهاره . انتهای کوچه ی بن بست یاس و زنبق ، سنبله ، پشت قاب پنجره ی چوبی ، غمزده و اندوهگین با چشماش به نقطه ی نامعلومی در روبرو خیره مونده و به افکاری ژرف شیرجه زده ، تا یک به یک خاطراتش رو مرور کنه .....
....
رشت_شهری شاد، ولی ابری ، با آسمانی خیس و زمینی بارانی !...
__ساعــت گردِ بزرگ شهر، و عــَقربه‌های خـَستگی نــاپذیرش بــی‌‍وقفــه در چرخشی پـُرتکرار و بــی‌نَوَسـان، روزها را یک‍ــ‌به‌ی‍ک از تقوی
دخترکی با چشمان سخنگو..
بنام بهاره . انتهای کوچه ی بن بست یاس و زنبق ، سنبله ، پشت قاب پنجره ی چوبی ، غمزده و اندوهگین با چشماش به نقطه ی نامعلومی در روبرو خیره مونده و به افکاری ژرف شیرجه زده ، تا یک به یک خاطراتش رو مرور کنه .....
....
رشت_شهری شاد، ولی ابری ، با آسمانی خیس و زمینی بارانی !...
__ساعــت گردِ بزرگ شهر، و عــَقربه‌های خـَستگی نــاپذیرش بــی‌‍وقفــه در چرخشی پـُرتکرار و بــی‌نَوَسـان، روزها را یک‍ــ‌به‌ی‍ک از تقوی
درباره این سایت